افسانه زندگی یا خواب پریشان

توضیحات

کتابی که از نظر خوانندگان میگذرد قسمتی از خاطرات و زندگینامه و افکار دکتر نصرت الله باستان است که با چاشنی طنز آمیخته شده است و بنا به قول نگارنده با اصرار دوستش علی دشتی نوشته شده است . 

دکتر نصرت الله باستان تحصیلاتش را در مکتب خانه آغاز کرد و سپس به مدرسه رفت و پس از سپری نمـودن دوره ابتـدایی و راهنمایی، دیپلم خود را در »مدرسه دارالفنون « اخذ نمـود. او هـمزمـان بـا کـار در نقلیـه قـشون، بـه گذراندن دوره پزشکی »مدرسه طب تهران« اهتمـام ورزیـد و در سـال ۱۳۰۷ در جمـع اولـین گـروه محصلان اعزامی به اروپا عازم فرانسه شد و در دانشگاه هـای بـردو و پـاریس بـه تحـصیل در رشـته پزشکی عمومی پرداخت و پس از هفت سـال اقامـت در آن کـشور و گذرانـدن دوره هـای دسـتیاری بخش چشم پزشکی »بیمارستانهای لاریب و ازبد «، دستیاری چشم پزشکی »دانشکده پزشکی پـاریس« و »مجمع چشم پزشکی فرانسه « و دستیاری بخش گوش و حلق و بینـی »بیمارسـتان سـالیتریه پـاریس«، موفق به کسب تخصص در رشته چشم پزشکی در سال ۱۳۱۵ شد.
در همان سال به ایران بازگشت و به عنوان استاد رشته پزشکی در دانشگاه تهران مشغول بـه تـدریس شد و کتابی تحت عنوان بیماریهـای چـشم و درمـان آن را نوشـت کـه توسـط »وزارت فرهنـگ وآموزش عالی « به چاپ رسـید. هـمچنـین در سـال ۱۳۲۳ نـشریه باسـتان  را منتـشر نمـود.
او اگرچـه چشم پزشک بود اما در رشته های دیگر پزشکی همچون کیمیا پزشکی مشغول به تحقیق بود و در سال۱۳۲۷ جلد اول کتاب بیماری گوش و گلو و بینی و حنجره را با همکاری مصطفی بهشتی شیرازی به تحریر در آورد.
باستان مشاغل دیگری از جمله ریاست بخش چشم پزشکی بهـداری آموزشـگاه هـا، ریاسـت »بخـش چشم پزشکی بیمارستان شماره ۱ شهرداری و ابن سینا« و »بخش چشم پزشـکی بیمارسـتان وزیـری« را برعهده داشت . او در سال ۱۳۲۸ به مقام استاد کرسی بالینی چشم پزشکی نایل آمد و بعـدها در همـین سمت  به بخشی از »بیمارستان هزار تختخوابی« منتقـل گردیـد. وی از شـرکای »بیمارسـتان مهـر« در تهران بود و در »بخش چشم پزشکی بیمارستان امیراعلم« به عنوان استاد و رئیس بخش خدمت کرد.
باستان علاوه بر تألیف مقالات و کتابهایی در زمینه تحصیلی و شغلی اش، دارای ذوق ادبی بود و بـا مطالعه رمان و داستانهای ادبی، اقدام به نوشتن داستانهای کوتاه و طنزگونـه نمـود کـه از آن جملـه افسانه زندگی یا خواب پریشان (۱۳۴۴) است. از دیگر تألیفات به یادگـار مانـده از وی مـی تـوان بـه: اورام ملتحمه  (۱۳۱۵)؛چشم و بیماری هـای  آن (۱۳۳۵)؛ تـراخم  (۱۳۴۱)؛ جراحـی چـشم (۱۳۴۷)؛ و جوان باش و شاد زی (۱۳۵۰) اشاره کرد.
نصرت ﷲ باستان در سال ۱۳۶۱ در  ۷۹ سالگی در تهران درگذشت.

در پایین میتوانید از تعدادی برگهای داخلی کتاب دیدن کنید