تراژدی های ایمان ( سن لویی – آیرت – آن زمان فراخواهد رسید )

توضیحات

رومن رولان نویسنده فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۱۹۱۵، نه تنها خالق رمان ده جلدی «ژان کریستف » بود، بلکه بیوگرافی های قطوری درباره مشاهیر جهان از جمله : بتهوون ، تولستوی ، گاندی ، هندل ، گوته و غیره نیز نوشت . کتاب بیوگرافی او درباره بتهوون مثلا شامل هفت جلد است که در رابطه با زندگی هنرمندان و تاریخ موسیقی غرب نوشته شده . رولان غیر از آن ، نمایشنامه هایی با عنوان های : شکسپیر، روبسپیر، و دانتون نیز نوشت .

او در بعضی از درام های خود ازجمله در «تراژدی های ایمان »، از خواننده و بیننده می خواهد که برای دفاع از اصول اخلاقی اش ، ریسک کرده و حتی به خطر مرگ تن دهد. در دوره روشنگری او، معروف به «تئاتر برای همه »، رولان دچار سرخوردگی شد، چون مخاطبین اش علاقه خاصی به پیام های وی نشان ندادند. دو مجموعه نمایشنامه های انقلابی نخستین او، یعنی گرگ ها و دانتون ، درباره نیروی بشاشیت در زندگی هستند و نه درباره مسائل سیاسی یا اجتماعی .

مقاله «روح و فکر آزاد» او در سال ۱۹۱۵ باعث خشم نظامیان و ناسیونالیست های جنگ طلب شد. بدین جهت رولان به دلیل احتمال توطئه چینی آن ها برای سر به نیست کردنش ، به کشور همسایه ، یعنی سویس مهاجرت یا فرار کرد…

رومن رولان پس از سالها انتظار و در پرتو کار و کوششی خستگی ناپذیر سرانجام موفق شد سن- لویی را برای نخستین بار در مجله ی پاریس به چاپ برساند . از آنجا که او در آن عصر بیش از همه از بی ایمانی رنج می برد ، اندیشه نگاشتن درامهایی را که نور ایمان از آنها بتابد ، در سر می پروراند . سن – لویی حماسه ی افسانه آمیزی است که شور و هیجان ایمان مذهبی از آن می بارد . رولان که در این نمایشنامه بخشی از جنگ های صلیبی را ارایه می دهد ، ترانه ی از خود گذشتگی و فداکاری سر می دهد و عظمت اخلاقی و ایمان تزلزل ناپذیر لویی نهم را به پیروزی وصف می کند . سن – لویی در اردو کشی عظیم خویش قشرهای گوناگون مردم را به دنبال خود می کشاند . آنها که شیفته ی لطف و مهربانی وصف ناپذیر او هستند و رشته ی مهر او را به گردن دارند ، با شور و اشتیاق فراوان همراهیش می کنند . لویی اگرچه بر اثر بیماری و محرومیتهای عرصه ی کارزارو رنجهای درونی خرد و ناتوان شده است ، باز نمی خواهد آوردگاه را ترک گوید و در همان جا جان می بازد ، ماتیو که مصمم است راه او را دنبال کند ، با شمشیر آخته فریاد می کشد : “به پیش” مردم و قهرمان.