ترجمان البلاغه

درباره کتاب

“ترجمان البلاغه “کهن‌ترین اثر شناخته شده درباره صنایع ادبی ادبیات ایران است که آن را “محمد بن عمر رادویانی “در قرن پنجم هجری به رشته تحریر در آورده است .پیشگفتار و مقدمه کتاب از “پروفسور احمد آتش “بحثی است مفصل درباره کشف نسخه‌ای جدید و مطمئن از “ترجمان البلاغه “و اثبات این نکته که این اثر از فرخی سیستانی نیست .افزون بر آن، در مقدمه، این مباحث و موضوعات مطرح گردیده است :جایگاه و اهمیت ترجمان البلاغه در ادبیات ایران، درج لغت‌نامه نادر ترجمان‌البلاغه، ویژگی‌های خط و املای ترجمان‌البلاغه، شرح اصول و مبانی تصحیح ترجمان‌البلاغه، و اختصارات و کتاب‌شناسی .در پاورقی متن اصلی، نسخه بدل‌ها و ارجاعات درج گردیده، در انتها حواشی و توضیحات متن فراهم آمده است .در پایان کتاب، تصویر نسخه خطی ترجمان البلاغه به چاپ رسیده است . یادآور می‌شود “ترجمان البلاغه “کتابی است به فارسی درباره معانی، بیان و بدیع که با درج نمونه‌هایی از اشعار سرایندگان دوره نخستین شعر فارسی، نیز شواهدی از اشعار عربی تحریر شده است .