مروری بر نگارگری ایرانی

درباره کتاب

در این کتاب آلک گرابار، مورخ بلندآوازۀ هنراسلامی که بیش از ۳۱ عنوان کتاب دربارۀ هنراسلامی و صدها مقالۀ کم‌نظیر در این عرصه نگاشته و تاکنون چند کتاب وی به زبان فارسی برگردانده شده است، خواننده را با نقاشی ایرانی که عمدتاً نگاره‌های زینت‌بخش کتاب‌های ادبی، تاریخ، منافع‌الحیوان، هیئت و دیگر نسخه‌های خطی است آشنا می‌سازد؛ هرچند دیوارنگاره‌های آثار تاریخی و نقوش سفالینه‌ها را نیز مدنظر قرار می‌دهد تا با طرح پرسش‌هایی چند، راهگشای پژوهش‌هایی بنیادین در عرصه‌هایی که مهم می‌یابد، گردد.

مؤلف در این کتاب نشان می‌دهد چگونه ویژگی‌های پیشینۀ تاریخی نقاشی ایرانی، ایجاد کننده خصایصی منحصر به فرد چون رنگ‌های جالب، ماده‌زدایی از فرهنگ، تجدید احساسات، تجدید خاطرات ظریف و ترکیبی تومان از رزم و بزم شده است.  خصایص نقاشی ایرانی حالتی از زیبایی‌شناسی مرتبط با شعر و عرفان فارسی در بیننده ایجاد می‌کند.

در بخشی از این کتاب آمده است: «هنر غرب تنها در آغاز قرن بیستم بود که شروع به کشف نقاشی ایرانی کرد. هنرمندانی چون ماتیس و کاندینسکی که تحت تاثیر هندسه و رنگ‌های درخشان نگارگری ایرانی قرار گرفتند جزو نخستین مدرنیست‌هایی هستند که خصایص هنر ایرانی را وارد آثار خود کردند.