وحدت سیاسی و تعامل فرهنگی در شاهنشاهی هخامنشی

درباره کتاب

هخامنشیان سلسله‌ای از پادشاهان ایران باستان هستند که از ۵۵۹-۳۳۰ ق . م سلطنت کردند. سردودمان خاندان هخامنشی، هخامنش و موسس آن سلسله، کورش کبیر است. در زمان داریوش هخامنشی این دولت به اوج وسعت خویش رسید. جنگ‌هایی نیز میان ایران و یونان در زمان وی آغاز شد. سلسله‌ی هخامنشی در نهایت توسط اسکندر مقدونی سقوط کرد. پی‌‌یر بریان، نویسنده‌ی کتاب حاضر متخصص تاریخ و تمدن هخامنشی و امپراتوری اسکندر است وی در این کتاب سعی کرده به گونه‌ای تحلیلی وحدت و تمرکز سیاسی هخامنشیان را بیان و در عین حال تعامل فرهنگی میان آن‌ها و اقوام سرزمین‌های به دست آمده را بررسی می‌کند. نویسنده در مقدمه‌ی کتاب با عنوان درس “افتتاحیه” نظرات بسیاری از نویسندگان غیرایرانی و شرق‌شناس را از گذشته تا کنون آورده و نقد و بررسی کرده است. وی معتقد است جهان هخامنشی نیز  چون امپراتوری اسکندر به لحاظ تاریخی به علل گوناگونی مکان دیدار و برخورد بوده است؛ عللی چون؛ گستردگی این جهان و این امپراتوری در زمان و مکان؛ تجمع بی‌سابقه‌ی زمان‌ها و فرهنگ‌های شکوفای فراوان که وجود این امپراتوری در درازمدت هم دربرگیرنده‌ی آن‌ها و هم برانگیزنده‌ی‌شان بود؛ نقش فرهنگی میانجی‌گرانه‌ی آن بین جهان مدیترانه از یک سو و تمدن‌های خاور نزدیک از سوی دیگر و بین‌النهرین و سرزمین‌های فلات ایران و دره‌ی هند از یک طرف و استپ‌ها و واحه های آسیای مرکزی تا سیبری از طرف دیگر و…. برخی از عناوین کتاب مشتمل است بر: نهادهای پارس و تاریخ مقایسه‌گرا در تاریخ‌نگاری یونانی؛ هرودوت و جامعه‌ی هخامنشی؛ تاریخ امپراتوری هخامنشی در زمان ما ـ مورخ و اسنادش؛ چند خدایی و امپراتوری وحدت‌طلب؛ قدرت مرکزی و چندمرکزی فرهنگی در امپراتوری هخامنشی؛ از هخامنشیان تا شاهان یونانی مآب: تداوم و گسست؛ اسکندر و “بندهای” دجله؛ اسکندر در بابل: تصویرهای یونانی ـ تصویرهای بابلی و…