ارکان نظم بدیع

درباره کتاب

“ارض ملکوت” به قلم “هانری کربن”، “کالبد رستاخیزی انسان از ایران مزدایی تا ایران شیعی” را مورد بررسی قرار می دهد. بخش نخست کتاب که به عنوان مقدمه ای برای برگزیده های او از متون سنتی وی عمل می کند ، حجیم و مملو از اطلاعات است.
“هانری کربن” موضوع مورد بررسی را را با سخت گیری ارسطویی مورد بحث قرار می دهد ، چرا که او به یک اندازه در فلسفه تومیستی و اسلامی که هر دو از ارسطو الهام گرفته اند ، تبحر دارد. “هانری کربن” در “ارض ملکوت” به وضوح ماموریتی را دنبال می کند. او می پرسد: “امروز همه این ها برای ما چه معنایی دارد؟ چیزی نه بیشتر و نه کمتر از آن چیزی که به سمت آن می رویم ، چیزی که هر یک از ما در شمایل مادی خود به آن شکل می دهیم.”

قسمت دوم شامل منتخبی از متون سنتی یکی از عارفان برجسته ی قرن دوازدهم شیخ الدین یحیی سهروردی ، محی الدین بن عربی ، داود قیصری ، عبد الکریم جیلی و هفت عارف دیگر به ترتیب تاریخی است که از جمله آن ها می توان به شیخ احمد احسایی ، بنیانگذار مکتب شیخی در اوایل قرن نوزدهم ، و دو نفر از جانشینان او اشاره کرد. زمانی که خواننده به بخش دوم کتاب می رسد، متوجه می شود که چرا “هانری کربن” در قسمت اول چنین عجله ای برای رسیدن به بخش دوم داشته است. قسمت دوم هسته ی اصلی کتاب است. “هانری کربن” متون سنتی را خودش (به فرانسه) انتخاب و ترجمه کرده و بارها و بارها به خوانندگان خود یادآوری می کند که هنوز به تلاش زیادی برای اینکه این متون در دسترس غربی ها قرار بگیرد، نیاز است.