استفراغ

درباره کتاب

استفراغ نخستین داستان ژان پل سارتر و یکی از مشهورترین آنهاست. این کتاب که در سال ۱۹۳۸ منتشر شده،  این داستان همه تمایلات فکری سارتر را به جز علایق سیاسی‌اش در بر دارد و می‌توان گفت فلسفی‌ترین داستان اوست؛ چرا که استفراغ، در میان رمان‌هایی که سارتر به رشته تحریر درآورده، دارای پیچیدگی‌ها و دشواری‌های خاص فلسفی است و برای نخستین ‌بار در قالب رمان، مفاهیمی همچون آزادی، خود فریبی، پدیدار شناسی، زمان و هنر مورد تحلیل قرار گرفته‌اند. رمان تهوع از اصلی‌ترین آثار اگزیستانسیالیستی است. سارتر در سال ۱۹۶۴ به خاطر این رمان برنده‌ی جایزه نوبل ادبیات شد، اما از پذیرش آن امتناع کرد. استفر اغ ، داستان مردی سی ساله به نام «آنتوان روکوانتن» است، که به تنهایی در شهر بوویل زندگی می‌کند، او تاریخ‌دانی مجرد، مرفه، روشنفکر و گوشه‌گیر است. وی مدت سه ‌سال است که برای تحقیق در مورد یکی از اشراف قرن ‌هجده فرانسه، در بندر بوویل-بندری زاییده تخیل سارتر- سکونت کرده است. او هنگامی که در کنار دریا ایستاده و سنگ ریزه‌ای به دست گرفته، ناگهان دچار تهوع موضعی وحشتی بیمارگونه می‌شود. سنگ را به زمین می‌اندازد و دور می‌شود. منشأ این تهوع نه درون او، بلکه درون خود جسم یعنی سنگریزه است. تجربه‌هایی از همین نوع به دنبال یکدیگر می‌آیند. و هر از چندگاه باعث احساس تهوع در او می‌شوند. ترسی از اشیا به او هجوم می‌آورد، اما نمی‌تواند بفهمد که او تغییر کرده است یا اشیاء. بی‌قراری‌اش به اوج می‌رسد، احساس می‌کند اشیاء از نامشان جدا شده‌اند.