برگزیده شعرهای اسماعیل شاهرودی ( آینده )

درباره کتاب

محمد اسماعیل شاهرودی (آینده)، دهم بهمن ۱۳۰۴ در دامغان و محلّه‌ای به‌نام «بیرون دروازه» متولّد شد و به روز چهارم آذر ۱۳۶۰ در تهران در بیمارستان داریوش کبیر (شریعتی فعلی) درگذشت. او از نخستین پیروان نیما محسوب می‌شود که از همان ابتدای کار خود به جریان شعر نو پیوست. وی از نیمه‌ی دوم دهه بیست با حزب توده ارتباط داشت. از این رو به دلیل نزدیکی زبان و موضوعات شعری خود به مردم و مسائل مردمی به «فرزند حزب» و «شاعر خلق» معروف شده بود.

تحصیلات ابتدایی و متوسّطه را در دامغان گذراند و سپس به دانشسرای مقدّماتی شاهرود رفت. در سال ۱۳۲۳ برای کار راهی تهران شد و به کارهای مختلفی در بعضی از روزنامه‌ها پرداخت که از آن طریق با نیما آشنا شد و به‌واسطه‌ی او به شعر و شاعری روی آورد. پس از آن به استخدام وزارت آموزش و پرورش (فرهنگ) درآمد و به آموزگاری در دبستان و سپس دبیری در دبیرستان‌ها پرداخت. ضمن کار در آموزش و پرورش در رشته‌ی نقّاشی در دانشکده‌ی هنرهای زیبا در دانشگاه تهران و روزنامه‌نگاری و تئاتر در دانشکده‌ی ادبیات به ادامه تحصیل پرداخت. پس از اتمام تحصیلات مدّتی نیز در تدوین لغات هنری با فرهنگ معین همکاری کرد.

در سال ۱۳۴۲ برای تدریس ادبیات معاصر ایران در دانشگاه علیگر هندوستان به آن کشور رفت. در سال ۱۳۴۸ به‌عنوان کارشناس فرهنگی با کمیسیون ملّی یونسکو در ایران به همکاری پرداخت و همزمان به تدریس «رابطه‌ی ادبیات و هنرهای تصویری» در دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران مشغول شد. در سال ۱۳۵۴ بازنشسته شد و پس از تحمّل رنج و مرارت‌های زیادی که در اثر بیماری از اواخر دهه چهل با آن دست به گریبان بود، به سال ۱۳۶۰ درگذشت.