بهزاد و شکل گیری مکتب مینیاتور بخارا در قرن ۱۶ میلادی

درباره کتاب

در این کتاب شرح جامعی از شکوفایی هنر مینیاتور در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم ارائه می‌دهد و به‌ویژه در دورنمای تکامل این هنر بر نقش حساس و تعیین‌کنندۀ بهزاد انگشت می‌گذارد. نگارنده در کتاب حاضر ابتدا به تجزیه و تحلیل مدارک علمی موجود دربارۀ مینیاتور می‌پردازد و پس از دوره‌بندی مینیاتور قرون وسطی و تشریح پیدایش و تکامل زبان هنری مینیاتور تیموری نقبی به هنر بهزاد زده، تاریخچۀ مینیاتور بخارا را شرح می‌دهد. وی هنر بهزاد را مهم‌ترین دستاورد این سنت‌ها قلمداد می‌کندو از سوی دیگر در این کتاب اطلاعاتی در خصوص شناسایی نگارگری در حوزه بخارا و سمرقند عرضه شده است. نویسنده می کوشد تا ارتباط متقابل نسبت نقاشی ایران، قانون و شیوه های انفرادی نقاشان را بررسی کند. به زعم نگارنده مختصات این پژوهش عبارت است از: ۱ تجزیه و تحلیل مدارک علمی موجود درباره مینیاتور و تعیین مطالعه بعدی آن; ۲ دوره بندی مینیاتور قرون وسطی در آسیای مرکزی، ضمن ارائه عمومیت انتقال میراث سنت در تکامل آن; ۳ تشریح پیدایش و تکامل تدریجی زبان هنری مینیاتوری تیموری; ۴ هنر بهزاد و مسئله ارتباط متقابل سنت و اصول انفرادی مولف; ۵ تاریخچه پیدایش و تکامل تدریجی مینیاتور بخارا; ۶ تعیین ویژگی های هنری مکتب بخارا و ارتباط آن با سنت متقدم و تکامل بعدی.