تاریخ بیداری ایرانیان ( سه جلد در یک مجلد )

درباره کتاب

بیشتر کتاب شامل خاطرات روزانه ناظم‌الاسلام از ذیحجه ۱۳۲۲ تا رجب ۱۳۲۷ قمری می باشد او در این کتاب نقطه شروع ترقی ایرانیان را دوران صدارت امیرکبیر دانسته و ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه را پادشاهانی دمدمی مزاج و ساده‌لوح معرفی کرده است. ناظم الاسلام سبب تألیف تاریخ بیداری ایرانیان را عاری بودن کتب تاریخی ایران از جنبه های عبرت آموز برای آیندگان ذکر کرده و نوشته است که پیوسته در این اندیشه بوده که به سبک مورخان اروپایی کتابی در تاریخ ایران بنگارد و نکات تاریخی را در آن مندرج سازد. وی از دوم ذیحجه ۱۳۲۲ دیده ها و شنیده های خود را در باره انقلاب مشروطه و بیداری ایرانیان ثبت کرد و چون به محافل آزادی خواهان آن زمان ــ که به دفاع از مشروطه تشکیل می شد ــ راه داشت ، توانست گفتگوهای آنان را یادداشت کند؛ او نظر خود را نیز اغلب به آنها می افزود . وی ابتدا قسمتی از یادداشتهایش را به صورت پاورقی در روزنامه کوکب ــ که خود مدیر و ناشرش بود ــ منتشر کرد. ظاهراً توجه مردم به این پاورقیها، ناظم الاسلام را به فکر چاپ و نشر جزوه های مستقلی با عنوان «تاریخ بیداری ایرانیان » انداخت .بدین ترتیب چاپ اول این اثر به صورت جزوات هفتگی به قطع خشتی و به خط نسخ و حواشی و پاورقی به خط نستعلیق با چاپ سنگی و نقاشی صورت اشخاص و با کیفیتی تقریباً مناسب در پنجاه وپنج جزوه شانزده صفحه ای منتشر شد. ناظم الاسلام سبب تألیف تاریخ بیداری ایرانیان را عاری بودن کتب تاریخی ایران از جنبه های عبرت آموز برای آیندگان ذکر کرده و نوشته است که پیوسته در این اندیشه بوده که به سبک مورخان اروپایی کتابی در تاریخ ایران بنگارد و نکات تاریخی را در آن مندرج سازد . وی از دوم ذیحجه ۱۳۲۲ دیده ها و شنیده های خود را در باره انقلاب مشروطه و بیداری ایرانیان ثبت کرد و چون به محافل آزادی خواهان آن زمان ــ که به دفاع از مشروطه تشکیل می شد ــ راه داشت ، توانست گفتگوهای آنان را یادداشت کند؛ او نظر خود را نیز اغلب به آنها می افزود . تاریخ بیداری ایرانیان کتابی در مورد تاریخ نهضت مشروطیت ایران است که توسط ناظم‌الاسلام کرمانی نوشته شده است. بیشتر کتاب شامل خاطرات روزانه ناظم‌الاسلام از ذیحجه ۱۳۲۲ (قمری) تا رجب ۱۳۲۷ (قمری) است. او در این کتاب نقطه شروع ترقی ایرانیان را دوران صدارت امیرکبیر دانسته و ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه را پادشاهانی دمدمی مزاج و ساده‌لوح معرفی کرده است. نثر کتاب ساده و روان است. ادوارد براون مؤلف تاریخ ادبیات ایران کتاب را از نظر سبک و جمله بندی و استناد بر تاریخ‌های عمومی افرادی چون رضاقلی خان هدایت و محمدتقی خان سپهر برتر دانسته است.