تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران

درباره کتاب

این کتاب سرگذشت دگرگونی و پیشرفت ادبیات نوین ایران از زبان یکی از آفرینندگان آن است . بزرگ علوی در این کتاب داستان نویسی است که به بررسی پهنه کار خود میپردازد و ژرفای چهره های داستانی و شخصیت نویسندگان را واکاوی میکند . دانشمندی است که روش و سنجه های امروزی دانش و پژوهش را به کار میبندد. نوگرائی است که پیوسته بر هر آنچه رنگ و بوئی دارد نورافکن می اندازد. آفرینشگری است که آفرینش های گوناگون ادبی را میشناسد و میسنجد و سر انجام سیاسی دانی است که روزگار خود را به خوبی باز می گشاید . این کتاب که در سال ۱۹۵۴ میلادی در دانشگاه همبولدت آلمان شرقی در برلن نگاشته شد چنان کامیافته شد که همان دانشگاه برای نگارشش به او پایه پرفسوری داد و وی را همچون دانشمندی برجسته شناساند . همچنین کتاب سالها مورد بهره گیری دانشجویان و استادان ایرانشناسی در برلن خاوری بود و از آن در پژوهش های پر ارزش جهانی که در زمینه ادبیات ایران انجام پذیرفته است استفاده گشت . برای نمونه در تاریخ ادبیات ریپکا از آن بهره گیری گشته است .