توپوزقلی میرزا ( قصه های ایرانی )

درباره کتاب

پروفسور الول ساتن دوم ژوئن ۱۹۱۲ در شهر ادینبورگ به دنیا آمد و تحصیلات خود را در وینچستر و بعدها در بخش پژوهش های خاورمیانه و آفریقا در دانشگاه لندن تا سال ۱۹۳۴ ادامه داد. از ۱۹۳۵ تا ۱۹۳۸ کارمند شرکت نفت انگلیس و ایران در آبادان بود. بعدتر به لندن بازگشت و به عنوان متخصص و خبرنگار ویژه ایران در رادیو بی بی سی مشغول به کار شد.
ساتن در ۱۹۳۴ به عنوان مشاور مطبوعاتی در سفارت انگلیس در ایران مشغول به کار شد و در ۱۹۴۷ دوباره به بی بی سی بازگشت. سال ۱۹۵۲ به عنوان استاد زبان فارسی دانشگاه ادینبورگ استخدام و در ۱۹۸۲ بازنشسته شد.
ساتن به فرهنگ مردم به ویژه قصه های ایرانی علاقه داشت و آثار فراوانی در این زمینه دارد.

این کتاب در بردارند ۶۴ قصۀایرانی است که الول ساتن (۱۹۸۴-۱۹۱۲) در سال ۱۳۳۶ با سفر به مناطق مختلف ایران، از خراسان و  فارس و جنوب، و با تمرکز بیشتر بر روستاهای مرکزی ایران، با وسواس و دقت گرد آوری و بر روی نوار ضبط کرده بود.  کتاب خوب 

این قصه ها در دامنه ای از قدیم و متآخر، صد سال در سینه ها مانده و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده بود. در سال ۱۳۸۱ مارزلف این قصه ها را، که نزد همسر ساتن بود، به ایران بازگرداند و کار سخت پیاده کردن قصه ها آغاز شد. چند قصه از این مجموعه به افسانه های شاه عباس و شب هنگام لباس درویشی پوشیدن و حشر و نشرش با عامۀ مردم و سرکش به اوضاع و احوال آنان اختصاص یافته است.  کتاب خوب 

ساتن به جز این مجموعه، مجموعۀ دیگری از قصه های ایرانی به نام مشدی گلین خانم را گرد آوری کرده است که آن هم به همت مارزلف و زیر نظر او به فارسی منتشر شده است.