حماسه آلبرت شوایتزر

درباره کتاب

آلبرت شوایتزر در ۱۴ ژانویه ۱۸۷۵ در کایسنبرگ،‌ در آلزاس‌علیا که اکنون جزو کشور فرانسه است، به ‌دنیا آمد و در ۴ سپتامبر ۱۹۶۵ در شهر لامبرن جمهوری گابن در آفریقا درگذشت. سرتاسر زندگی این اندیشمند و پزشک انسان دوست، در کارهای علمی و هنری و کمک به محروم‌ترین انسان‌ها گذشت و به‌صورت نمونه‌ای از زندگی انسانی زبان‌زد جهانیان شد.

شوایتزر در ۱۸۹۹ به اخذ دکترای فلسفه و الهیات دانشگاه استراسبورگ نائل آمد و با نوشتن کتاب در جستجوی عیسای تاریخی به‌عنوان یکی از چهره‌های جهانی در الهیات شناخته شد. او علاوه بر پژوهش و تدریس در این رشته،‌ به موسیقی نیز می‌پرداخت. نوشته‌های او در تفسیر آثار یوان سباستیان باخ، دیدگاه جدیدی به کارهای این موسیقی‌دان بود. شوایتزر، موسیقی باخ را با تعبیری مذهبی، به‌عنوان موسیقی ملهم از نیروهای کیهانی جهان طبیعت می‌شمرد.

در سال ۱۹۰۵ وارد دانشکده پزشکی شد تا بعد از فارغ‌التحصیلی زندگی خود را وقف ماموریت‌های انسان دوستانه پزشکی کند. او،‌ در سال ۱۹۱۲ ،‌ یک‌ سال پیش از اخذ دکترای پزشکی، با هلن برسلاو،‌ دانشجوی پرستاری، ازدواج کرد که بعدها بزرگترین کمک شوایتزر بود.

سالی بعد، این دو رهسپار لامبرن گابن شدند تا در حاشیه جنگلی رودخانه اگووه، به همراه بومیان،‌ بیمارستانی تاسیس کنند. با تاسیس این بیمارستان،‌ اشخاص،‌ موسسه‌ها و نهادهای گوناگونی از سرتاسر جهان، با هدایا و کمک‌های مالی، شوایتزر را یاری کردند. در بیمارستان لامبرن،‌ شوایتزر همه کاره بود: از مداوا، جراحی و معالجه بومیان گرفته تا رسیدگی به کارهای دامپزشکی و معالجه حیوانات، و همچنین امور اداری و مالی بیمارستان را خود انجام می‌داد.

با وجود این،‌ کار نویسندگی و پرداختن به موسیقی را نیز کنار نمی‌گذاشت. در طول همین سال‌ها کتاب‌ها و مقاله‌های زیادی از خود به یادگار گذاشت که می‌توان خاطرات کودکی و جوانی،‌ در حاشیه جنگل نخستین‌،‌ ورای زندگی و اندیشه من را نام برد.