خاطرات عبدالمجید مجیدی ( متن کامل )

درباره کتاب

عبدالمجید مجیدی (زادهٔ ۲۱ دی ۱۳۰۷ – درگذشته ۵ اسفند ۱۳۹۲)، سیاستمدار ایرانی و وزیر مشاور و رئیس سازمان برنامه و بودجه ایران در سال‌های (۱۳۵۶–۱۳۵۱) بود.او در شهر تهران متولد گردید. در جای دیگری ذکر شده‌است که در شهر استهبان متولد شد. وی زاده ۱۳۰۷ در ۲۱ سالگی از دانشکده حقوق دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و برای ادامه تحصیل راهی پاریس شد. در سال ۱۳۳۱ ش پس از اخذ درجه دکتری به ایران بازگشت. در سال ۱۳۳۵ با سمت کمک کارشناس اقتصادی در سازمان برنامه استخدام شد. چهار سال بعد برای تحصیل در رشته مدیریت به آمریکا رفت. در سال ۱۳۴۴ به سمت معاون نخست وزیر و رئیس دفتر بودجه منصوب شد. در سال ۱۳۴۷ به وزارت کار و امور اجتماعی ایران رسید و چهار و نیم سال در این سمت باقی ماند. در دی ۱۳۵۱ در مقام وزیر و رئیس به سازمان برنامه و بودجه بازگشت و تا مرداد ۱۳۵۶ (استعفای دولت هویدا) این مسوولیت را بر عهده داشت. بعد از دولت هویدا به دبیر کلی بنیاد فرح رسید. در دوران نخست‌وزیری بختیار بازداشت شد؛ ولی در نخستین روزهای انقلاب از زندان گریخت و پس از سه ماه و نیم زندگی در خفا به فرانسه رفت. وی از وزیران مهم دهه آخر سلطنت پهلوی بود. در مقام رئیس سازمان برنامه و بودجه نه تنها با نخست‌وزیر و کلیه وزیران تماس روزمره و مستمر داشت بلکه به طور منظم برای دادن گزارش و دریافت دستور با شاه دیدار می‌کرد و در بیشتر جلسات مهم تصمیم‌گیری حضور داشت یا از طریق روابط نزدیکش با امیرعباس هویدا از نتایج آنها آگاه می‌شد. همسر مجیدی، منیر وکیلی، خواننده گروه اپرای تهران بود. مدت کوتاهی پس از انقلاب آنها دچار یک سانحه شدید اتوموبیل شدند که به مرگ منیر وکیلی انجامید.