دانشکده های من

درباره کتاب

ماکسیم گورکی در دانشکده های من جوانی خود را با ساده ترین زبان شرح می دهد. جنبه فکری این کتاب بر جنبه داستانی آن می چربد. مسائل ضروری اجتماعی و فلسفی مورد بحث قرار می گیرد، و افکار گوناگونی تجلی کرده و مورد تحلیل واقع می شود.

ن.یورنیف ‌دوست ماکسیم گورکی فکر ‌دانشکده رفتن را به‌سر او‌ می‌اندازد و گورکی‌ را ترغیب می‌کند که‌ برای ورود به دانشکده به قازان برود‌ و در همین روایت است که با رسیدن به قازان پی می‌برد دشواری تحصیل در دانشکده‌های دوره‌ تزاریسم این فرصت را نمی‌دهد و می‌گوید که «من اگر فکر رفتن به ایران را می‌کردم از فکر رفتن به دانشکده عاقلانه‌تر بود»‌، هرچند امکان به دانشکده رفتن راوی‌/ شخصیت اصلی داستان ‌در این روایت فراهم نمی‌شود اما فرصتی به‌دست می‌آید تا ماکسیم گورکی ‌مانند سایر آثارش روزگار سیاه مردم روسیه در دوره‌ تزاری را روایت کند.

ماکسیم گورکی در رمان ‌دانشکده‌های من‌ می‌گوید: «نتیجه افکارم از سر‌گذشت‌های خویش و کتاب‌هایی که خوانده بودم به‌دستم آمده بود‌. برای این‌که‌ از یک امر واقعی داستان عجیبی بسازم‌ و‌ رشته‌ نامریی در اساس آن ریشه دوانیده باشد زیاد به‌خود زحمت نمی‌‌دادم».

باری من برای تحصیل در دانشکده عازم قازان شدم.
فکر دانشکده را دانش آموزی به نام ن. یورئینوف، جوانی دوست داشتنی و خوش سیما با چشمهای زنانه، به من القا کرد.
او در اتاق زیرشیروانی خانه ای با من زندگی می کرد.کلاله های موهای بلندش را به طرز زیبایی تکان می داد و میگفت: طبیعت شما را برای خدمت به علم آفریده است.»