دیوان ناهید( مشتمل بر نظم و نثر )

درباره کتاب

دکتر مریم میرهادی جزو نخستین دندانپزشکان زن در ایران بود که البته هم به دلیل رشته و فعالیتش و هم به دلیل دستی که در شعر و ادبیات داشت، ماندگار شد.
ناهید یک روزنامه با نام «ندای زنان» منتشر کرد.
دکتر میرهادی در حوزه دندانپزشکی کتاب‌هایی با نام «سرطان فک»، «آماس دندان یا التهاب لثه» نوشت و در عرصه ادبیات هم کتاب‌های تاریخ نویسند گان پارس، خاطرات لندن (مشاهدات ناهید)، زندگانی من و دیوان ناهید را منتشر کرد.

دکتر مریم میرهادی جزو اولین دانش آموختگان دانشکده دندان‌پزشکی دانشگاه تهران بود. وی فرزند سید علی اکبر (رفعت نظام) امیر تومان، در روز اول فروردین ۱۲۹۲ در شیراز به دنیا آمد. وی در کودکی پدر و مادر خود را از دست داد و بدین ترتیب سرپرستی او را عمویش سرهنگ سید ابوالقاسم میر هادی به عهده گرفت.

تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به پایان رساند و در سال ۱۳۱۰ برای ادامه تحصیل در دانشگاه سوربن به پاریس رفت و در رشته زبان وادبیات فرانسه فارغ التحصیل شد.

پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۱۳ شمسی وارد دانشکده پزشکی شد و تحصیلات خود را در آن دانشکده به پایان رساند و در سال ۱۳۲۰ رساله دکتری خود را درباره سیفلیس دهان نوشت و با درجه عالی قبول شد.

او به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، عربی، ترکی تسلط داشت.

وی در بیست و هشتم اردیبهشت ۱۳۲۰ طبابت را در تهران و در ابتدای بازار تجریش آغاز نمود. از سال ۱۳۲۵ به خدمات فرهنگی –اجتماعی پرداخت و آثار نظم و نثر خویش را در روزنامه‌ها و مجله‌ها به چاپ رساند. پس از چندی امتیاز روزنامه «ندای زنان» را گرفت و آن را منتشر کرد. وی همچنین موسس انجمن ادبی «ناهید» بود.

در سال ۱۳۳۱ از سوی سندیکای دندان‌پزشکی ایران در یازدهمین کنگره جهانی دندان‌پزشکان در لندن شرکت کرد.

در سال۱۳۳۴ از طرف وزارت فرهنگ به دانشگاه پاریس اعزام شد و در رشته بیماری‌های دهان و دندان از آن دانشگاه (۱۹۵۵-۵۶ م) و نیز رشته بیماری‌های دهان کودکان از دانشگاه لندن (۲۳ ژانویه ۱۹۵۶) تخصص گرفت و سپس به عضویت انجمن سلطنتی بهداشت لندن پذیرفته شد.

وی در۲۸ اسفند ۱۳۵۹ دار فانی را وداع گفت و در بهشت زهرا آرمید.