رویارویی فرهنگی ایرانیان و سامیان در روزگار پارتیان

داستان کتاب «الموت» در ایران و در قرن یازدهم ، در قلعه الموت اتفاق می افتد ، جایی که پیامبر خودخوانده حسن بن صباح در حال تنظیم نقشه ای پر خطر اما درخشان خود برای اداره منطقه با تعداد انگشت شماری از مبارزان نخبه است که قرار است “خنجرهای زنده” وی شوند. صباح با ایجاد یک بهشت مجازی در الموت ، مملو از زنان زیبا ، باغ های سرسبز ، شراب و حشیش می تواند مبارزان جوان خود را متقاعد کند که اگر از دستورات او پیروی کنند، می توانند به بهشت برسند. الموت موازی با اسامه بن لادن ، داستانی را شرح می دهد که چگونه صباح توانست با ایجاد یک ارتش کوچک از فدائیان که مایل به کشتن و کشته شدن بودند، برای رسیدن به بهشت ترس را به طبقه حاکم القا کنند. صباح با اعتقاد به شعار عالی اسماعیلی “هیچ چیز درست نیست ، همه چیز مجاز است” ، می خواست “آزمایش” کند که تا چه حد می تواند از طریق توسل به آنچه حماقت و تحمل پذیری مردم و اشتیاق آنها است ، عبادت دینی را برای منافع سیاسی خود دستکاری کند. برای لذت و خواسته های خودخواهانه خویش.

الموت در اصل در سال ۱۹۳۸ به عنوان تمثیلی به دولت فاشیست موسولینی نوشته شد. در دهه ۱۹۶۰ میلادی به محبوبیت رسید و در دهه ۱۹۹۰ ، در طول جنگ بالکان ، به عنوان تمثیلی از درگیری های منطقه خوانده شد و در آلمان ، فرانسه و اسپانیا به عنوان یک کتاب پرفروش شناخته شد. در پی حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ ، این کتاب بار دیگر زندگی جدیدی پیدا کرد و بیش از ۲۰ هزار نسخه در اسلوونی به فروش رساند و در سراسر جهان به بیش از ۱۹ زبان ترجمه شد.