زبور مانوی

درباره کتاب

زبور مانوی یکی از آثار ادبی، آیینی و عرفانی روزگار ساسانی، حدود سده ۳ و ۴ میلادی است که نخست به زبان سریانی سروده شد و آنگاه به زبان‌های دیگر برگردانده شد. این اثر در قرن چهارم میلادی نخست به یونانی و سپس به تبطی ترجمه شد. آلبری آن را از متن تبطی به انگلیسی برگرداند و همین ترجمه مبنای ترجمه فارسی قرار گرفت. زبورمانوی که سروده مانی و عارفان، بلندپایه مانوی است، شامل سروده‌های نیایشی و عرفانی مانوی است و در عمق خودگنوسی است و درباره جنبش بما، مانی، عیسی مسیح، ستایش ایزدان و ایزدبانوان مانوی مانند پدربزرگی یا زروان، انسان قدیم هرفردبغ، نبرد نور و ظلمت، اسطوره آفرینشن دوره آمیختگی نور و ظلمت و پایان جهان است. کتاب حاضر، حاوی چهار فرگرد (فصل) با عنوان‌های زیر است: مزامیربما، مزامیری برای عیسی، مزامیر هراکلیدس و مزامیر توماس.