سفرنامه شاردن ( قسمت اصفهان )

درباره کتاب

سر ژان شاردن،جهانگرد و فیلسوف بزرگ فرانسوی در ۱۶ نوامبر سال ۱۶۴۳ در پاریس بدنیا آمد. ژان بعد از اینکه تحصیلات خود را به پایان رسانید در سن ۲۲ سالگی تصمیم گرفت که اولین سفر جهانگردی خود را از آسیا و هند شرقی آغاز نماید که بیشترین تمایلش از این سفر،عشق به دیدن ایران بود. شاردن دوبار به ایران سفر کرد که بار اول ۶ سال و در مرتبه ی دوم ۴ سال در ایران ماند و زبان فارسی را یاد گرفت. شاردن اولین جهانگرد اروپایی بود که توانست زبان فارسی را یاد بگیرد،بخواند و بنویسد و اولین کتابش را که مربوط به سفرهای ایران بود در سال ۱۷۷۱ میلادی در پاریس منتشر کند و در آن کتاب چگونگی مرگ شاه عباس دوم و بر تخت شاهی نشستن شاه صفی،پسر شاه عباس دوم را شرح دهد. شاردن بر خلاف اکثر جهانگردان اروپایی که به ایران آمدند وضعیت و شرایط زندگی مردمان آن دوره را بدون هیچ قصد و قرضی به رشته ی تحریر در آورد. متن کامل سیاحت نامه ی شاردن در سال ۱۸۱۱ میلادی،آن هم به تشویق ناپلئون بناپارت که در آن موقع با ایران رابطه ی سیاسی برقرار کرده بود،در ان کشور منتشر شد. ژان شاردن یکی از مشاهیر بزرگ فلاسفه ی جهان بود و مورخین قرن هیجدهمی چون منتسکیو و روسو در تدوین نظریات تاریخی و تهیه آثار علمی با ارزش خود، از عقاید فلسفی و اجتماعی این جهانگرد بزرگ سود برده بودند. او با تحقیقات دقیق خود،ایران و ایرانیان را برای اولین بار آنطور که شایسته اش بود،به همه ی مردم جهان معرفی نماید. او اولین کسی بود که کتابی در ارتباط با بناهای تخت جمشید نوشت و آن را منتشر کرد. ادوارد براون،ایران شناس معروف انگلیسی در باره ی او می گوید : ” شاردن معتبرترین مورخ عهد صفوی است و سیاحت نامه ای که او نوشته است از پاره ای جهات با شاهنامه ی فردوسی می شود مقایسه اش کرد که در آن از دلاوریهای پهلوانان ایران صحبت به میان آمده است. ژان شاردن در ۵ ژانویه سال ۱۷۱۳ درگذشت.