سفرنامه بنجامین

درباره کتاب

بنجامین در سال ۸۳-۱۸۸۲ بود که از طرف پرزیدنت آرتور ریاست جمهوری امریکا به سمت نخستین سفیر امریکا در ایران منصوب شد. در سال ۱۸۸۵ با موفقیت حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری و زمامداری این حزب به امریکا احضار شده و طبق شیوه معموله در دیپلماسی امریکا به زندگی خصوصی بازگشت. خاطراتی که در این سفر دو سال و اندی به ایران داشته و تجربیاتی که در طول مأموریت خود در ایران پیدا کرده بودم انگیزه ای برای تدوین و نوشتن این کتاب شد.بنجامین مردی دانشمند بود که مطالعات زیادی به خصوص درباره کشورهای مشرق زمین داشت و از مستشرقین امریکا به شمار می رفت و به همین جهت علاقه زیادی را برای انجام مأموریت خودشان داد. بنجامین با دریافت فرمان سفارت در زمستان سال ۱۸۸۲ بود که از امریکا با کشتی عازم ایران شد و راه دور و درازی را با عوض کردن چند کشتی طی کرد تا بالاخره در بندر طرابوزان واقع در دریای سیاه از کشتی قدم به خشکی گذارد و از طرابوزان از طریق پوتی و باطوم به تفلیس رفت و از تفلیس با قطار به باکو واقع در کنار دریای خزر خود را رساند و از آنجا با یک کشتی روسی به بندر انزلی وارد شد. از انزلی میهماندار مخصوص، او را از راه رشت و جنگلهای سرسبز و خرم شمال به تهران رساند. بنجامین در بدو ورود به تهران در یکی از عمارات دولتی سکونت گزید ولی بعد محلی را در خیابان فردوسی کنونی برای سفارت امریکا اجاره کرد و سفارت را در آنجا تأسیس نمود. بنجامین در طول اقامت در تهران با رجال ایرانی آشنایی و رفت و آمد پیدا کرد. روی هم رفته قریب دو سال در ایران بود و سفرهایی به پاره ای از شهرستانها کرد. کار مهمی که بنجامین در ایران داشت، حفظ حمایت از منافع اتباع امریکا بود و در مورد بازاریابی هم کارهایی کرد که معتقد بود به علت عدم پشتیبانی دولت آمریکا توأم با موفقیت نبوده است.