شب نشینی با شکوه

درباره کتاب

فضای داستانی ساعدی بر پایه اضطراب و هراس و ترس از محیط پیرامون کاراکترهایش شکل می گیرد. تخیل را می توان جزئی از اولین اجزا داستان های ساعدی دانست که بعد ها بیشتر به دنبال تعهدات خود در قبال طرفداران و نگرش سیاسی خویش است… در یک مراسم تجلیل از ۲۴ کارمندی که اخیراً بازنشسته شده‌اند معلوم می‌شود که فقط دو نفر در مراسم حضور دارند و بقیه یا مرده‌اند یا دچار اختلال حواس شده‌اند. در ادامه برنامه نیز معلوم می‌شود دو نفری که در مراسم حاضرند یکی مبتلا به اختلال روانی است و دیگری با شرح خاطره‌ای از دوران کارمندی‌اش پوچی زندگی‌اش را بیان می‌کند. به طور کلی در این داستان به زندگی کارمندی و یکنواختی کار در ادارات پرداخته شده است… فقط یک چیز می‌تواند شر او را از سر آدم کم بکند، چاقو، چاقوی جراح که قشنگ شکمت را جر می‌دهد تا پایین، دل و روده‌ات را می‌ریزد بیرون، می‌گردد و می‌گردد، جای زخم را در معده پیدا می‌کند، بعد با بی‌رحمی دورتادورش را می‌شکافد و می‌کند و می‌اندازد دور. آن‌وقت راحت می‌شوی، درد از سرت دست برمی‌دارد، اگر از زیر دست جراح سالم بیرون بیایی، باید به اندازه‌ی یک موش غذا بخوری و مواظب باشی که توی غذایت، چیز تند و تیزی نریزند، و همین‌جور احتیاط، احتیاط، احتیاط …