عارف شاعر مردم

درباره کتاب

نویسنده این  مونوگرافی ضمن تمایل به اینکه تا حدودی نقصان و کمبودهایی که در کار بررسی میراث خلاقه یکی از نمایندگان با اهمیت شعر دموکراتیک ایران دیده میشود بیشتر جبران نماید . این هدف را در مقابل خود قرار داد تا در حد امکان به طور کامل تری تصویر زندگی و خلاقیت عارف قزوینی را باز سازی کند و مراحل تشکل آرمانی و هنری او را پیگیری نماید و مقام شاعر را در ادبیات ایران مشخص نماید . این مونوگرافی از چهار فصل که هر کدام از این فصول محدود به چهارچوب تاریخی روشنی میباشد تشکیل میگردد . فصل اول شامل دوره ای تا سال ۱۹۰۵ میشود . فصل دوم دوره انقلاب ایران ( ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۱ ) را در بر میگیرد . فصل سوم به سالهای حاکمیت ارتجاع که پس از فروکش کردن نهضت انقلابی ( ۱۹۱۱ تا ۱۹۲۰ ) در این برقرار شد , اختصاص دارد و سرانجام فصل چهارم از آثار عارف پس از سال ۱۹۲۰ سخن میگوید .