عناصر فرهنگ و ادب ایرانی در شعر عثمانی

درباره کتاب

نگارنده در بخش آغازین این کتاب از تاثیر ادبیات ایرانی بر ادب عثمانی (از قرن نهم تا دوازدهم هجری) سخن می راند. سپس به تاثیر عناصر ادبی ایرانی از (جمله عروض و انواع قالب های شعر فارسی، نیز مثنوی های فارسی) بر ادبیات عثمانی اشاره می کند. در پایان این بخش، شعرای فارسی گوی عثمانی معرفی می شوند. بخش سوم کتاب به تاثیر عناصر فرهنگ ایرانی در شعر عثمانی اختصاص یافته که از آن جمله است: پادشاهان، پهلوانان، شاعران و دیگر شخصیت های ایرانی، نیز آثار ادبی فارسی، شهرها، اشیای فرهنگ ایرانی، ماه های تقویم ایرانی، چهارپایان و دیگر اصطلاحات فرهنگ ایرانی در شعر عثمانی. نگارنده در بخش خاتمه ی کتاب، خاطرنشان می سازد: “شاعران عثمانی در آثارشان از شاعران ایران تقلید نموده اند و این تقلید، نه تنها در اسلوب نظم، بلکه به اندیشه و معنی نیز سرایت کرده است. شاعران کلاسیک عثمانی سعی نمودند تا در نظم، نثر، خیال و معانی، از سخن سرایان ایران تا حد امکان تقلید کنند و این را همیشه هنر می شمردند. عثمانی ها ادبیات و تمدن خود را از سلجوقیان و سلجوقیان نیز از ایرانیان عاریه گرفته بودند و از این رو بین آثار ادبی ایرانی و عثمانی، شباهت باید طبیعی باشد.