فارابی موسس فلسفه اسلامی

درباره کتاب

ابونصر محمد فارابی (به عربی: أبو نصر محمد الفارابی، متولد حدود ۸۷۰ میلادی – درگذشته بین ۱۴ دسامبر ۹۵۰ تا ۱۲ ژانویه ۹۵۱ میلادی)، دانشمند ایرانی که در غرب لاتین با نام آلفارابیوس شناخته می‌شد، فیلسوف و نظریه‌پرداز موسیقی در دوره اسلامی بود. او به عنوان پدر نئوافلاطونی اسلامی و بنیانگذار فلسفه سیاسی اسلامی شناخته شده است.

حوزه‌های مورد علاقه فلسفی فارابی شامل فلسفه جامعه و دین، فلسفه زبان و منطق، روان‌شناسی و معرفتشناسی، متافیزیک، فلسفه سیاسی و اخلاق بود. او در هر دو زمینه عملی و نظری موسیقی تخصص داشت و اگرچه به‌طور ذاتی دانشمند نبود، آثارش شامل مباحثی در نجوم، ریاضیات، کیهان‌شناسی و فیزیک است.

فارابی به عنوان اولین مسلمانی شناخته می‌شود که فلسفه را به عنوان یک سیستم منسجم در جهان اسلام ارائه کرد و سیستم فلسفی خود را توسعه داد که فراتر از علایق مدرسی پیشینیان نئوافلاطونی یونانی-رومی و ارسطویی سریانی او بود. او نه تنها یک پیشگام در فلسفه اسلامی بود، بلکه بعدها نویسندگان او را «معلم ثانی» نامیدند، در حالی که ارسطو به عنوان «معلم اول» شناخته می‌شد.

تأثیر فارابی بر فلسفه غیرقابل انکار است. از جمله افرادی که تحت تأثیر او قرار گرفتند می‌توان به یحیی بن عدی، ابوسلیمان سجستانی، ابوالحسن عامری و ابویحیی توحیدی؛ ابن سینا، سهروردی و ملاصدرا؛ ابن باجه، ابن طفیل و ابن رشد؛ موسی بن میمون (مایمونیدس)، آلبرتوس ماگنوس و لئو اشتراوس اشاره کرد. او هم در جهان اسلام و هم در غرب لاتین شناخته شده بود.