فقر تاریخیگری

درباره کتاب

در کتاب حاضر، مولف در پی شناسایی و معرفی نقاط ضعف و به عبارتی جامعتر، نقد تاریخگرایی است. موضوع اصلی این کتاب اثبات این گفته است که «اعتقاد به سرنوشت تاریخی انسان بر خرافات و موهومات صرف مبتنی است. پیشبینی یا پیشگویی روند تاریخ بشر با روش علمی یا هر روش استدلالی دیگر ممکن نیست. پوپر در این کتاب تلاش داشته تا ارتباط بین تاریخیگری و توتالیتاریانیسم را برجسته کند و آن را مورد انتقاد قرار دهد و در این جهت انتقادات تندی علیه افلاطون، مارکس و هگل داشته است. او با مبنا قرار دادن مارکسیسم، آن را نمونه عالی تاریخیگری معرفی می کند و تلاش دارد آن را مورد انتقاد قرار دهد و آنچه او تحت عنوان ردیه بر مکتب تاریخگرایی آورده است، در اصل ردیهای بر مکتب مارکسیسم است. این همان نقطه قوت تفکرات پوپر در مورد تاریخیگری است که در انتقاد از مارکسیسم تا حد زیادی موفق عمل کرده و توانسته است ارزیابی نقادانهای از تاریخگرایی مارکسیستی به عمل آورد؛ اما تفکرات ضد تاریخیگرایانه او یک جنبه دیگر نیز دارد. پوپر در انتقاد خود از مکتب تاریخگرایی، منطق علوم اجتماعی و تاریخ را با منطق علوم طبیعی یکی دانسته و از همین دریچه تاریخیگری