فلسفه یهودی در قرون وسطا

درباره کتاب

نگارنده در این کتاب بر آن است تا نخست تاثیر الاهیات مطرح در کتاب مقدس و الاهیات خاخامی را بر رشد و تکامل فلسفه‌ی یهودی در قرون وسطا بررسی کند و سپس تحولات تفکر فلسفی یهودی از قرن نهم تا اواخر قرن پانزدهم را تحلیل نماید. گفتنی است که فیلسوفان یهودی که در این ایام ظهور کردند، بر آن شدند تا تورات و سنت خاخامی را در پرتو تفکر فلسفی یونانی اسلامی و نیز آموزه‌های قبالایی تفسیر کنند. با ظهور “ابن میمون” و نوشته شدن کتاب “دلاله الحائرین” این نظریه‌ پردازی‌ها به اوج خود رسید در این میان اندیشه‌های متضادی پیدا شد؛ برخی تفکر ارسطویی را مایه‌ی ویرانی ایمان یهودی و برخی آن را مایه‌ی سربلندی و قوام عقاید یهود می‌دانستند. برخی مثل شم طوو ابن شم طوو خطر فلسفه‌ی یهودی را بیش از نوشته‌های یونانی می‌دانستند. اما با این همه، فلسفه‌ی یهودی پس از فراز و نشیب‌ها سرانجام در قرون وسطا به اوج شکوفایی رسید”.