قیام سبز جامگان ( مهاجرت و نهضت علویان در ایران )

درباره کتاب

مهاجرت در زندگی و تاریخ تحولات بشر نقش بسیار مهمی را از دیرباز ایفا کرده است. در آیین اسلام، مهاجر واقعی کسی است که برای گریز از بدی‌ها و زشتی‌ها، از محدوده و محل آلوده دور شود. در تاریخ مسلمانان مهاجرتی بالاتر از هجرت پیامبر اسلام به همراه عده‌ای از مسلمانان از مکه به مدینه وجود ندارد. بعد ازدرگذشت پیامبر و ماجرای سقیفه‌ی بنی‌‌ساعده و جانشینی و به خصوص با روی کار آمدن و قوت گرفتن بنی‌امیه، طایفه‌ای از مسلمانان، که گرایش‌های علوی داشته، هجرت به مناطق دوردست سرزمین‌های شرقی را برگزیدند که از جمله‌ی ایشان طایفه‌ی اشعریین از طوایف اطراف کوفه بود که به سوی ایران آمدند و در قم ساکن شدند. علویان و سادات منسوب به پیامبر نیز بر مبنای خط‌مشی کتاب الهی و سنت نبوی و به دلیل مخالفت با حکومت زمانه‌ی خویش، هرگاه که محیط را برای ادامه‌ی فعالیت آزادی‌بخش مناسب ندیدند، هجرت کردند و مهاجرت را دست‌مایه‌ی محکمی برای نیل به اهداف مقدس خویش و تربیت نیروهای بکر و مستعد در سایر بلاد شمردند. آن‌گاه سادات علوی با بهره‌وری مقطعی (کوتاه مدت) و درازمدت در ممالک اسلامی، شروع به بررسی زمینه‌ها و امکانات موجود کردند و در موقع مناسب، به قیام و سپس بسط آن دست زند. نویسنده در کتاب حاضر مهاجرت و نهضت سادات علوی را در ایران از آغاز تا تاسیس حکومت علویان طبرستان بررسی کرده است. از مباحث مهم کتاب بررسی شیعه و فرق آن و رواج تشیع در ایران است. در بخشی از کتاب نیز کانون‌های اصلی هجرت علویان در مناطق شمالی، مناطق مرکزی ایران، اصفهان، کاشان، ری، قزوین، خوزستان و… بیان شده است. شرح قیام‌های علویان نیز، چون قیام نفس زکیه در حجاز، قیام شهید فتح و… در کتاب مندرج است.