مثنوی رساله طول عمر

درباره کتاب

میرزا رضا خان متخلص به دانش، ملقب به ارفع‌الدوله و مشهور به پرنس ارفع یا پرنس ارفع‌الدوله از رجال اواخر عهد ناصری، یکی از معدود افراد ایرانی و یا شاید در کل جهان است که بدون آن‌که هیچ نسبتی با هیچ پادشاه و ملکه‌ای داشته باشد، به کسب عنوان پرنس (شاهزاده) نایل آمده است.

ضمناً نام او در جنبش زبان بین‌المللی اسپرانتو و تاریخ زبان فراساخته‌ی اسپرانتو از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، چرا که هنگام ریاست وی در هیئت نمایندگی ایران در جامعه‌ی ملل، نخستین پیشنهاد رسمی در جهان برای بهره‌گیری از زبان اسپرانتو در روابط بین‌المللی از سوی این هیئت و با کمک پروفسور ادمون پریوا ارائه شد.

پرنس ارفع در سال‌های ۱۹۰۴، ۱۹۳۳، ۱۹۳۵، ۱۹۳۶ و ۱۹۳۷ نامزد دریافت جایزهٔ صلح نوبل نیز گردید. وی دستی نیز در شعر داشت و دانش تخلص میکرد. مثنوی طول عمر از افکار میرزا رضا خان ارفع الدو.له یا پرنس ارفع می باشد که در فروردین ۱۳۱۴ توسط مطبعه سپهر تهران به چاپ رسیده است