دکامرون ( دو جلد در یک مجلد )

درباره کتاب

دکامرون اثر جووانی بوکاچینو نویسندهٔ قرن ۱۴ میلادی ایتالیایی است که از ۱۰۰ داستان تشکیل می‌شود.

بوکاچیو این کتاب را به سبک هزار و یکشب نگاشته و مواد خام این قصه‌ها را از افسانه‌های یونانی و رومی و کشورهای مشرق زمین و گاه از زندگی روزمره مردم گرفته‌است. او این کتاب را بلافاصله پس از شیوع طاعون سال ۱۳۴۸ در فلورانس نوشت.

چارچوب اصلی دکامرون را هفت زن و سه مرد تشکیل می‌دهند، که برای گریز از بلای طاعون، فلورانس را ترک کرده به خانه‌های ییلاقی اطراف شهر پناه می‌برند و در آن جا برای این که ذهن خود را از این واقعه منحرف کنند به قصه‌گویی برای یکدیگر می‌پردازند و چون خُلق و خوی داستانگویان متفاوت است داستان‌ها دارای گیرایی و تنوع بسیار است و از مجموع آن‌ها اوصاف شاعرانه، عبرت‌آموز و غم‌انگیز اما لطیف و شاعرانه فراوان به چشم می‌خورد. چون نویسنده واقف به روح بشری و اشخاص داستان بوده، همه قهرمان‌های آن زنده و پر از شور زندگی هستند حتی جانوران داستان‌های دکامرون.

دکامرون یک اثر تمثیلی قرون وسطایی است که بیشتر به خاطر داستان‌های هرزهٔ عشقی در تمامی انواع ممکن شهوانی و غم‌انگیز آن شناخته شده‌است. موضوعات دیگر مانند شوخی و بذله‌گویی، جوک‌های عملی و تشویق به زندگی دنیوی از دیگر اجزای ساختاری آن می‌باشند. فرای سرگرمی و شهرت ادبی، دکامرون یک سند مهم تاریخی از زندگی در قرن چهاردهم بوده و نویسندگان بعدی مانند جفری چاسر را مورد تأثیر قرار داده‌است. این کتاب بعدها در ادبیات برخی کشورها از جمله انگلستان مورد اقتباس و تقلید قرار گرفت. بسیاری از نویسندگان از جمله شکسپیر از قصه‌های آن در نوشتن نمایشنامه های خود خود استفاده کرده‌اند.