نامه های کنت دو گوبینو و آلکسی دوتوکویل

درباره کتاب

نامه هایی که در این مجموعه گرد آمده در سالهای ۱۸۵۵ تا ۱۸۵۷ ( در زمان سلطنت ناصرالدین شاه ) بین ایران و فرانسه با مسافرتی که در آن ایام چهل روز به طول میکشید مبادله گردیده است . گرچه نامه ها خصوصی است ولی در ورای مطالب خصوصی به نکات و مباحثی اشاره شده است که از بسیاری جهات جالب و خواندنی است . نویسندگان دو شخصیت برجسته ای هستند که ضمن دوستی عقاید آنها درست در جهت مخالف یکدیگر قرار دارد . کنت دو گوبینو جوان پر کار تازه نفسی است که در تهران سمت دبیر اول سفارت فرانسه را داشت ( و بعدها سفیر فرانسه در ایران شد ) و از راه مطالعات علمی و تحقیقات طرفدار تبعیضات نژادی بود و آلکسی دو توکویل از برابری طرفداری میکرد و شیفته دموکراسی بود به ویژه دموکراسی آمریکایی و کتاب مشهوری به همین نام داشت . تو کویل یکی از مهم‌ترین متفکران قرن نوزدهم فرانسه است. وی تاریخ‌دان، حقوق‌دان، فیلسوف، سیاست‌مدار و یکی از مؤسسین جامعه‌شناسی و علم سیاست امروزی بوده‌است و در مقطعی وزیر خارجه فرانسه هم شد . در خلا ل این نامه ها که گاهی به صورت جدل سخت جلوه میکند مطالب مهمی به چشم میخورد که بررسی آنها نه تنها میتواند شخصیت هر یک از نویسندگان را برای ما روشن کند بلکه میتوان قدم را فراتر گذارد و گفت با بررسی آنها میتوان دریچه ای به سوی شناخت جامعه روشنفکری قرن نوزدهم باز نمود و از سوی دیگر منبع بسیار با ارزشی است برای شناختن فرهنگ و آداب و رسوم ایرانی در دوران قاجار .