وینگنشتاین

درباره کتاب

لودویگ یوزف یوهان ویتگنشتاین (زادهٔ ۲۶ آوریل ۱۸۸۹ در وین اتریش – درگذشتهٔ ۲۹ آوریل ۱۹۵۱ در کمبریج ، انگلستان) فیلسوف نامدار اتریشی قرن بیستم بود که باب‌های زیادی را در فلسفه ریاضی ، فلسفه زبان ، و فلسفه ذهن  گشود. از سال ۱۹۲۹ تا ۱۹۴۷، ویتگنشتاین در دانشگاه کمبریج  تدریس کرد.

ویتگنشتاین برجسته‌ترین دانشجوی برتراند راسل  است و راسل او را جانشین خود می‌دانست و از او به همراه راسل و گوتلوب فرگه  و جرج ادوارد مور  به عنوان پایه‌گذاران فلسفه تحلیلی  یاد می‌شود

فلسفه ویتگنشتاین از فلسفه هایی است که فهم آن دشوار است. زیرا اولا طرز بیان او به نغز و معما شباهت دارد و عبارات از کلمات قصاری است که به نحو خاصی آنها را شماره بندی کرده و ثانیا آنچه در اوان جوانی اظهار کرده، در سن کهولت انکار نموده است. یعنی بیشتر آنچه در “رساله منطقی-فلسفی” گفته در کتاب “تحقیقات فلسفی” هم از لحاظ مطلب و هم از لحاظ روش، رد کرده است. با این حال وجوه مشترک میان مطالب این دو کتاب کم نیست. در هر دو کتاب عرض ویتگنشتاین بیان ساختمان و حدود فکر انسانی است و روش او برای بررسی ساختمان و حدود کلام و زبان است. فلسفه ویتگنشتاین از این حیث خیلی به فلسفه کانت شباهت دارد…