پیدایش و انتشار حیات در عالم

درباره کتاب

شگرف‏‌ترین جنبه تکامل(فرگشت) حیات بر روی زمین، سرعت انجام پذیرفتن آن است. روش‌های گوناگون رادیواکتیو – ایزوتوپ،که برای تعیین عمر سنگ‌های آسمانی‏(شهاب سنگ. شخانه) به کار گرفته‏ شده،ت قریبا رقم ۴۶۰۰ میلیون‌سال را به دست می‏‌دهند. چنانچه‏ فرض کنیم خورشید، سیاره‏‌ها، شهاب‌سنگ‌ها و مواد دیگر موجود در منظومه شمسی، تماما از همان توده غبار اولیه و تقریبا به طور همزمان تشکیل شده باشند، آن‌گاه که می‏‌توان عمر زمین را هم ۴۶۰۰ میلیون‌سال دانست.

بخش بزرگی از سرگذشت زمین در ابتدای‏ پیدایش آن، به واسطه‌ی رخدادهای بعدی محو شده است. برخی از قدیمی‌ترین سنگ‏‌های‏ ته‏‌نشستی شناخته‏ شده،در ته‏‌نشست‌های فیگ‏تری Figtree و اون‏فرواخت Onverwacht در افریقای جنوبی، به ترتیب ۳۲۰۰ و ۳۴۰۰ میلیون‌سال عمر دارند. هر دو ته‏‌نشست‏ محتوی سنگواره‏‌های ریز شبه‏‌باکتری هستند و ظاهرا کمی بیش از یک میلیارد سال‏ پس از تشکیل سیاره‌ی ما، بر روی آن ظاهر گشته‏‌اند. همچنین، تا پیدایش یاخته‏‌های هسته‏‌دار و نیز تا پیدایش زیست‌مندان پریاخته، بیش از دو برابر این مدت زمان طول کشیده‏ است.