کانون بانوان ( با رویکردی به ریشه های تاریخی حرکتهای زنان در ایران )

درباره کتاب

نگارنده در پژوهش حاضر، ساختار و عملکرد کانون بانوان را ـ که نقش اصلی آن، تربیت زنان و دختران بر اساس الگوهای غربی در دوران رژیم پهلوی بوده ـ تبیین می‌نماید. گفتنی است اساس‌نامه‌ی کانون بانوان ایران در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۱۴ هـ ش با ریاست شمس پهلوی و با همکاری وزارت معارف، ذیل این مقاصد، تنظیم شد:
۱- تربیت فکری و اخلاقی بانوان و تعلیم خانه‌داری و پرورش طفل مطابق قواعد علمی به وسیله‌ی خطابه‌ها و نشریات و کلاس‌های اکابر
۲- تشویق به ورزش‌ها متناسب برای تربیت جهانی با رعایت اصول صحیح
۳- ایجاد موسسات خیریه برای امداد به مادران بی‌بضاعت و اطفال بی‌سرپرست
۴- ترغیب به سادگی در زندگی و استعمال وسایل ساخت داخل.
این کانون به دور از مداخله در امور سیاسی و مذهبی شروع به کار کرد و “هاجر تربیت” به ریاست آن انتخاب شد. اما مقصود اساسی این کانون، از آغاز تاسیس، رفع حجاب بود و اعضای آن که اغلب از مدیران مدارس و مامورین وزارت معارف بودند، در این امر بسیار کوشیدند. این کانون از ۱۳۱۵ به بعد با ریاست “صدیقه دولت‌آبادی” به موسسه‌ای تربیتی ـ فرهنگی تبدیل شد و از آن پس، علی‌اصغر حکمت ـ وزیر معارف ـ به دستور مستقیم رضاشاه و به طور جدی برای رسمیت یافتن کشف حجاب، مامور گردید.

در پایین تعدادی از برگهای داخلی کتاب را میتوانید ببینید