یکسان نگریستن

درباره کتاب

صد ماجرا از شیخ ابوسعید ابوالخیر  با انتخاب و تلخیص فریدون مشیری  و با مقدمه ای از دکتر جواد نوربخش درباره  شناخت تصوف و عرفان.

نام کتاب از این اصطلاح بر گرفته شده است : یکسو نگریستن و یکسان نگریستن

ابوسعید ابوالخیر از جمله مشایخ متصوف مکتب خراسان به شمار می‌رود که به دلیل شخصیت معنوی در عرصه‌های عرفان عملی و حضور گسترده در حوزه‌های تربیتی و اجتماعی نقش بسیاری در همگرایی جامعه داشت، نام وی با عرفان و شعر آمیختگی عمیقی دارد و همین موضوع سبب شد تا در میان عارفان مقامی بسیار ممتاز و استثنایی کسب کند.

 ابوسعید ابوالخیر در خانواده‌ای شافعی مذهب تولد یافته است. ابوسعید پس از کسب معارف دینی و عرفانی، ادب عربی، فقه شافعی و اصول و حدیث و… را نزد بزرگانی چون: «ابوعبدالله خضری»، «ابوبکر قفال مروزی»، «ابوعلی احمدزاهر» و… فرا آموخت. ابوسعید تا پایان عمر سیره و رفتار پیامبر (ص) را تقلید و تتبع می‌کرد. اندیشه او بر شاد زیستن متکی است و زبان او، زبان گفت‌وگوی روزانه مردم است و درعین‌حال به زبان جوانمردان نزدیک است. وی نگاهی با کنایه و اشاره و غیرمستقیم مقصود خود را بیان می‌کند و گاه نکته‌های دقیق عرفانی را با قصه و افسانه درمی‌آمیزد.

خواجه بوعلی [سینا] با شیخ در خانه شد و در خانه فراز کردند و سه شبانه روز با یکدیگر بودند و به خلوت سخن می‌گفتند که کس ندانست و نیز به نزدیک ایشان در نیامد مگر کسی که اجازت دادند و جز به نماز جماعت بیرون نیامدند، بعد از سه شبانه روز خواجه بوعلی برفت، شاگردان از خواجه بوعلی پرسیدند که شیخ را چگونه یافتی؟ گفت: هر چه من می‌دانم او می‌بیند، و متصوفه و مریدان شیخ چون به نزدیک شیخ درآمدند، از شیخ سؤال کردند که ای شیخ، بوعلی را چون یافتی؟ گفت: هر چه ما می‌بینیم او می‌داند.