تاریخ مجسمه سازی در ایران

درباره کتاب

کتاب پیش رو اثری است از “پرویز تناولی” که “تاریخ مجسمه سازی در ایران” را “از فرهاد کوهکن تا علی اکبر حجار” مورد بررسی قرار می دهد. “پرویز تناولی” به عنوان هنرمندی که همواره در کنار آفرینش هنری تحقیق و پژوهش های خود را نیز در زمینه هنرهای سنتی و اصیل ایرانی ادامه داده، در کتاب “تاریخ مجسمه سازی در ایران” نیز به پژوهش درباره این هنر دیرینه پرداخته است. وی اشاره داشته که پیش از این با وجود اشارات پراکنده ای که در کتاب های مربوط به تاریخ هنر ایران پیرامون مجسمه سازی و کوشش های حجاران آمده، اما کتاب پیش رو نخستین اثری خواهد بود که به صورت مستقل و همه جانبه، به تلاش مجسمه سازان و هنر مجسمه سازی ایران خواهد پرداخت.
“پرویز تناولی” در این کتاب موارد متعددی را مورد بررسی قرار می دهد که شروع آن با پرداختن به حجار افسانه ای ایران، فرهاد کوهکن خواهد بود. سپس به مجسمه سازی در واپسین روزهای خود پیش از اینکه دچار رکودی چند صد ساله شود می پردازد و پس از آن اولین نشانه های بازگشت این هنر دیرینه را مورد بررسی قرار می دهد. وی همچنین به توجه حجاران به پیکر انسان نیز پرداخته و مجسمه های سفالی و آبی را نیز زیر ذره بین تحلیل خود می برد. مجسمه سازی برای بار دوم دچار رکود می شود و بار دیگر از نو بر می خیزد. در این میان شیراز از سهم والایی در زمینه هنر مجسمه سازی برخوردار بوده و “پرویز تناولی”، دوره فتحعلی شاه و تولد دوباره ی صخره تراشی را مورد بررسی قرار می دهد. صخره تراشی در خاندان قاجار مورد توجه واقع می شود و کتاب علاوه بر پرداختن به چگونگی اجرای صخره تراشی، چند تن از حجاران معروف قاجاری را نیز معرفی می کند.