هنر ایران ( زبان انگلیسی )

درباره کتاب

این کتاب در سال ۱۹۲۸ بنا بدعوت دولت ایران برای تاسیس یک سرویس باستان شناسی و اقدام به بررسی و ارزیابی صحیح و تنظیم فهرستی از ابنیه تاریخی ایران و در ضمن ترمیم و تمجید ساختمان آنها به ایران آمد. پس از انجام قسمت اصلی این برنامه مهم و گذراندن بیش از سی سال عمر در نقش یک معمار و باستان شناس و کارشناس موزه، در سال ۱۹۶۰ به میهن خود فرانسه بازگشت.

 گدار درباره این کتاب مینویسد : در این مطالعه تمدن ایران یا بهتر بگویم، در مطالعه هنری که مبین حساس آنست، من مخصوصا به بیان پیدایش و تحول معماری ایران که جز در خود ایران بخوبی شناخته نشده و جز در خود این کشور نمیتوان بخوبی آنرا مورد مطالعه قرار داد؛ به پیکر تراشی که تا دوره اسلامی با آن همنان یوده، به هنر کاشی‌کاری که همان نقش را پس از اسلام داشته و بالاخره به هنر زرگری و سکه‌شناسی که گنجینه آموزنده ایست پرداخته‌ام، از صنعت کوزه‌گری و بافندگی و قالی‌بافی و نقاشی که اروپا و امریکا مجموعه‌های عالی از آنها در اختیار داشته و موضوع نشریات مهمی گردیده‌اند نسبه باختصار کوشیده و همواره تلاش کرده‌ام تا از لابلای اسلوب‌ها و نفوذهای بیگانه سر رشته ممتد هنر ایرانی را بازیابم. 

آندره گدار ، در سال ۱۸۸۱م. در پاریس به دنیا آمد. تحصیلات خود را، در دانشکده‌ی هنرهای زیبای پاریس به پایان برد. در سال ۱۳۰۷ش./ ۱۹۲۹م. به دعوت دولت وقت ایران، برای سازماندهی و راه‌اندازی اداره‌کل باستان‌شناسی، وارد ایران شد. به موجب قراردادی رسمی که به امضای وزیر وقت معارف رسید، اداره‌ی موزه‌ی وزارت معارف را، تا سال ۱۳۱۲ عهده دار بود. از ابتدای سال ۱۳۱۳ با حفظ سمت، به ریاست کتابخانه‌ی وزارت معارف و با تأسیس موزه‌ی ایران باستان، به سمت مدیرکل موزه منصوب‌شد.آندره گدار، در مدت ۳۲ سال اقامت در ایران، افزون بر آن‌که در مسئولیت‌های متعددی همچون مدیرکل عتیقات (عتیقه‌جات) و رئیس دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران، خدمت می‌کرد، از بسیاری آثار تاریخی و باستانی در سراسر ایران، بازدید کرد.

دستیار و مشوق گدار در طول دوران اقامت وی در ایران، همسرش، یدا گدار بود که در اغلب سفرهای پژوهشی و اکتشاف‌های باستان‌شناختی، همراه وی بود.
از آثار مهم گدار، دانشگاه تهران است که با گذشت نزدیک به هفتادسال، همچنان قطب فرهنگی پایتخت محسوب می‌شود. نقشه‌ی عمومی دانشگاه تهران و برخی دانشکده‌ها و تالارهای آن نیز، از آثار به‌جامانده‌ی آندره گدار است. موزه‌ی مردم‌شناسی نیز – که در محوطه‌ی کاخ گلستان واقع شده – از جمله‌ی سازه‌هائی است که گدار، در ساخت و راه‌اندازی آن دست داشته‌است. همچنین، ساختمان قدیمی کتابخانه‌ی ملی در خیابان سی‌ام تیر تهران هم، از جمله‌ی بناهای مهمی است که طرح و نقشه‌ی آن را، آندره گدار کشیده است. نمونه‌های متعدد دیگری در تهران و دیگر شهرها می شناسیم که در زمان ریاست گدار بر اداره‌ی عتیقه‌جات و موزه‌ی ایران باستان، رونمائی و راه‌اندازی شده‌است.

از گدار، کتاب‌ها و مقاله‌های متعددی به جا مانده‌است. وی همچنین، نتیجه‌ی اکتشاف‌ها و پژوهش‌های خود را از سال ۱۳۱۵، در قالب جزوه‌هائی سالانه به زبان فرانسه منتشرکرد و بر آن‌ها، «آثار ایران» نام نهاد. این اثر – که در ۸ جزوه بود – در ۴ مجلد به چاپ رسید و در طی ۵۰ سال، به پارسی برگردانده شد.
تاق‌های ایرانی، نام کتاب دیگری از آندره گدار است که در سال ۱۳۶۹، با ترجمه‌ی کرامت‌الله افسر، به فارسی برگردانده شد. انواع قوس‌ها، تاق‌ها، گنبدها و مقرنس‌ها، از روزگاران گذشته تا عصر نویسنده در نقاط مختلف ایران و در معابد، مساجد، آتشکده‌ها، کاخ‌ها، آب‌انبارها و حتا خانه‌ها، در این کتاب بررسی شده‌است.
آندره گدار، تنها در حوزه‌ی فرهنگ و هنر سرشناس نبود؛ او در مسائل سیاسی و اجتماعی هم، آوازه داشت؛ به گونه‌ای که در خلال سال‌های جنگ دوم جهانی و در زمان اشغال فرانسه به دست آلمان نازی، جنبش مقاومت ملی فرانسه، وی را به عنوان نماینده‌ی خود در ایران، برگزید. در آن مدت، گدار دست به انتشار نشریه‌ای به نام «فرانسه‌ی آزاد» زد که در تهران منتشر می‌شد. 

در پایین میتوانید از تعدادی برگهای داخلی کتاب دیدن کنید