آقاخان محلاتی و فرقه اسماعیلیه

درباره کتاب

 بعد از مرگ شاه خلیل الله، پسرش حسن على شاه، امام چهل و ششم نزاریان گردید. وى با مست علیشاه رئیس و قطب طریقه نعمت اللهى روابط نزدیک برقرار کرد. به خاطر روابط وى با قاجار، فتحعلى شاه دختر خود سرور جهان خانم را به همسرى وى درآورد و لقب افتخارى آقاخان را به وى عطا کرد و از این پس به آقاخان محلاتى معروف شدند. بعد از فتحعلى شاه، محمد شاه وى را به حکومت کرمان گماشت و آقاخان از خود لیاقت نشان داده و نظم و آرامش خوبى به منطقه کرمان داد، ولى خیلى زود عزل شد. عزل وى باعث طغیان آقاخان بر علیه قاجار شد و در جنگى که بین نیروهاى آقاخان و قاجار درگرفت، آقاخان شکست خورد و در سال ۱۲۵۷ هـ به افغانستان گریخت و از این زمان روابط اسماعیلیان نزارى با انگلستان شروع مى شود. در سال ۱۲۵۷ هـ افغانستان به تصرف بریتانیا درآمده بود و روابط نزدیکى بین فرمانده نظامى انگلیس و آقاخان برقرار شد.  سپس آقاخان به هند رفت. فرمانده نظامى انگلستان در هند به خاطر خدمات آقاخان به بریتانیا، حق سالانه براى وى مقرر نمود. آقاخان در قیام عمومى مسلمانان هند در سال ۱۲۷۴ هـ / ۱۸۵۷ م بر علیه بریتانیا، در کنار انگلستان قرار گرفت و یاریگر دشمن مسلمانان هند بود. در آنجا به کمک نیروهاى انگلیسى موقعیت خود را در میان نزاریان هند مستحکم کرد و در بمبئى اقامت دائم گزید. وى در دعوایى با کمک انگلیس توانست کسانى که امامت وى را نمى پذیرند، طرد کرده و دادگاه، آقاخان را وارث قانونى امامان الموت شناخت. آقاخان بعد از حکم دادگاه به سازمان دهى اسماعیلیان نزارى پرداخت و به عنوان امام چهل و ششم نزاریان بعد از شصت و چهار سال امامت در سال ۱۲۹۸ از دنیا رفت.