سفرنامه سانسون ( وضع کشور ایران در عهد شاه سلیمان صفوی )

درباره کتاب

نیکلاس سانسون کشیش و مبلغ فرانسوی بود که در زمان لویی چهاردهم همراه هیاتی از فرانسه برای تبلیغ دین مسیح درسال ۱۶۸۳ میلادی (۱۰۶۲ ه‍.ش / ۱۰۹۵ ه‍.ق) همزمان با حکومت شاه سلیمان صفوی به ایران امد.

سانسون از راه ترکیه به قزوین آمد و بمدت هشت ماه به مسیحیان آنجا تعلیمات دینی داد و پس از آن شش ماه در همدان و خوزستان و نیز شوش اقامت داشت. او از ابتدای سفر خود، به آموختن زبانهای فارسی، ترکی و ارمنی پرداخت و در مدت سه سالی که در ایران بود به بسیاری از شهرهای ایران مسافرت کرد و در مواقع فرصت به تحقیق در احوال و آداب و رسوم و عادات ایرانیان و آثار گذشتهٔ آنها پرداخت. شاه سلیمان صفوی، از سانسون خواست که که نامه ای برای لوئی چهاردهم، پادشاه فرانسه بفرستد و اطلاعاتی را که در ایران کسب کرده به اطلاع او و مردم برساند.

او پس از بازگشت به کشورش ،از راه دربار فرانسه موظف شد که مشاهداتش را به نگارش دراورد. بدین ترتیب سفرنامه مصوری در سال ۱۶۹۵ در پاریس منتشر شد و در همان سال به انگلیسی و در سال بعد به المانی هم ترجمه شد.

سفرنامه سانسون

در فصل نخست کتاب، سانسون به توصیف و احوال شاه سلیمان صفوی می پردازد وسپس به چگونگی حکومت و شخصیتهای حکومتی میپردازد . در قسمت بعد به توصیف ساختمان های درباری و دولتی و آداب درباری مانند جشنها ,  شکار ,  غذاهای درباری ,  حرمسرا , چگونگی شرایط جنگی و … میپردازد و در عین این توصیفها ویژگی های شهر اصفهان را به رشته نگارش در میآورد و در بین این مطالب از فرهنگ رایج در بین مردم ایران نیز بارها یاد میکند .

در فصول دوم کتاب،از چگونگی حکومت  و وضع سیاسی، قضاوت و مذهب مطالبی نقل  میکند .

در فصل سوم بیشتر وضع دادگستری و اجرای عدالت در ایران را مورد نظر قرار میدهد .

در کتاب تصاویری از پدیده ها و اثار تاریخی ایران وجود دارد، که سانسون، در تهیه انها تلاش کرده تا انچه را که دیده به تصویر بکشد و انها را با واقع تطبیق دهد. گویا در این کار موفق بوده و اثز او را می توان به عنوان سند تاریخی ارزشمندی به شمار اورد.