استقرار شریعت در مذهب مسیح

درباره کتاب

استقرار شریعت در مذهب مسیح در سال ۱۷۹۶ ، در دوره ا‏ى اقامت هگل در برن، نوشته شده است؛ دوره‏ اى که فکر آشتى، یا در واقع ناممکن بودن آشتى میان شریعت و عقل، میان اقتضاى آزادىِ شخص و الزام عام دولت مایه‏ ى فکرىِ آثار هگل را تشکیل مى‏دهد. تمامى دشوارىِ این نوشته به این نکته برمى‏گردد که آیا باید ملاک تشریعى بودن یک مذهب را در خصلت تاریخىِ آن بجوییم یا در سویه‏ى عقلانىِ آن. در نتیجه، موضوع بحث هگل در این کتاب بیشتر بر سر این مسئله است که آیا مذهب امرى عقلى است یا تاریخى. به بیان دیگر، هگل در این کتاب به بررسى این پرسش مى‏پردازد که آیا تشریعى بودن یا ایجابى بودنِ تاریخىِ یک مذهب به ذات آن برمى‏گردد یا نه. با مطالعه عمیق کتاب «استقرار شریعت در مذهب مسیح» می توان نتیجه گرفت که هرگونه پوسته سازی و شریعت سازی برای آموزه های مصلحین اجتماعی سرانجام به فاجعه اجتماعی منجر خواهد شد؛ فاجعه ای که انسان آزاد را در قفس احکام جزمی و تابووار خود حبس می کند و مانع شکوفایی اش می شود.