سهم ایرانیان در پیدایش و آفرینش خط در جهان

توضیحات

نگارنده در این مجموعه پس از مطرح ساختن “اهمیت پیدایش خط در جهش‌های هنری، فکری و فرهنگی، نیز تقسیم دوران زندگی بشر به دو دوران پیش از خط و دوران اختراع خط به منزله‌ی دوران تاریخ زندگی بشر، مباحثی از این دست را مطرح می‌سازد: آن چه در تـاریخ ملل خوانده و شنیده‌ایم، در همه موارد حکم بر این است که ملت پیروز (غالب) ، نفوذ معنوی خود را بر ملت شکست خورده (مغلوب) تحمیل می‌کند و خواه و ناخواه ملت مغلوب ، تحت تاثیر سنت ها و زبان ملت پیروز شده قرار می‌گیرد . ولی در مورد ایران ، آن هم زمان شاهنشاهی هخامنشی ، این اصل وارونه عمل می‌شود! یعنی شاهنشاهی هخامنشی پس از این که بزرگ‌ترین شاهنشاهی جهان را به وجود می‌ آورد و در این شاهنشاهی صدها ملت وجود دارند و ده‌ها زبان تکلم می‌شود ، ولی این شاهنشاهی عظیم و بزرگ و نیرومند ، بـا توجه به این که پادشاهان این شاهنشاهی همه بارها و بارها گفته‌اند که ایرانی و آریایی و پارسی هستند ، زبان ملی خودشان را برخلاف همه‌ی موازین عقلی و اجتماعی و سیاسی و اقتصادی از دست می‌دهند و تحت تابعیت زبان مجعولی که در بازار بابل رایج بوده قرار می‌گیرند و زبان دربار و دولت و ملت خود را زبان آرامی که سامی و عبری است قرار می‌دهند؟! البته چنین فرضیه‌ای تنها در یک مورد مصداق پیدا می‌کند و آن هنگامی است که پژوهش گر می‌خواهد و آرزو دارد که همه‌ی مـردم جهان را بـا یک خط و یک زبان که متعلق به سامی‌نژادان است ، به سخن گفتن و نوشتن وا دارد ، وگرنه هیچ منطق و عقل سلیمی نمی‌تواند این فرضیه‌ی سخیف را بپذیرد که کوروش ، داریوش ، خشایارشا و کمبوجیه زبان مادری خود را از دست داده و به زبان مجهولی از قومی بیگانه سخن می‌گفته و مهم‌تر از همه این که در رواج و نشر این زبان بیگانه در سراسر کشور شاهنشاهی ایـران، مجاهدت و کوشش کرده‌اند! اصطلاح زبان آرامی برای مـردم سرزمین ایـران در دوره شاهنشاهی هخامنشی یک اصطلاح ساختگی و مغرضانه است و بـا هیچ دلیلی و منطق و برهان جور نمی‌آید . خط نامیده شده به نام آرامی در زمان داریوش نبوده بلکه پیش از کوروش هم در ایـران رایج بوده است .