شاه عباس و هنرهای اصفهان

توضیحات

این کتاب راهنما، کارنمایی است از تعدادی از نگاره‌های ایرانی موجود در موزه‌ی “فاگ” دانشگاه هاروارد در کمبریج ماساچوست و چند موزه‌ی دیگر که به شکوفایی هنری در عصر شاه‌عباس صفوی اختصاص یافته است و طی آن از معماری اصفهان و کم و کیف این شهر در سده‌ی یازدهم هجری (هفدهم میلادی) و هنرهای دیگر سخن رفته است. به تصریح کتاب، “هنر اصفهان در وهله‌ی نخست هنری است استوار بر ظاهر درخشان؛ خواه در معماری، نقاشی، بافندگی، سفالگری و فلزکاری؛ هنری که به طور عمده براثرگذاری سریع از راه ایجاد بهت وحیرت در ناظران متکی است. سبک آن عموما بازنمود بازی نور و توجه به ارزش‌های سطحی و ظاهری فرم است. این هنر هم‌چنین هنری است در گذار که سنن کهنه را به شیوه‌های نو به کار می‌گیرد و جویای نقش مایه‌های تازه از منابع دیگر به طور عمده اروپایی است. البته در اواخر سده‌ی دهم هجری (شانزدهم میلادی) و اوایل سده‌ی یازدهم هجری (هفدهم میلادی) گاه به اشیاء و ابنیه‌ای بسیار ژرف و عمیق برمی‌خوریم، لیکن در ادامه‌ی سده‌ی یازدهم هجری (هفدهم میلادی) هنر غالبا با کندوکاو در خط، نور و رنگ سروکار دارد تا محتوای ارزنده. به طور عمده این هنر، هنری نیست که در پی فرم‌های اصیل باشد و از این حیث، شباهت خیره‌کننده‌ای با شعر اصفهان دارد که زیبایی‌اش نه در اصالت اندیشه‌ یا بیان ژرف که در زبان‌آوری و بداعت در ابزار احساسات سنتی ریشه دارد. این هنر هم‌چنین هنری است در سه سطح: قیمتی، یادمانی، و کاربردی”.