احوال و آثار نصیر الدین

درباره کتاب

‘ابو جعفر محمد بن محمد بن حسن طوسی مشهور به خواجه نصیرالدین (زادهٔ شنبه، ۵ اسفند ۵۷۹ در جهرود قم یا توس – درگذشتهٔ دوشنبه ۱۱ تیر ۶۵۳ در بغداد) شاعر،فیلسوف، متکلم، فقیه، ستاره‌شناس، اندیشمند،ریاضیدان، منجم، پزشک و معمار ایرانیقرن هفتم قمری است. کنیه‌اش «ابوجعفر» و به القابی چون «نصیرالدین»، «محقق طوسی»، «استاد البشر» و «خواجه» شهرت دارد.وی سنت فلسفه مشایی را که پس از ابن سینا در ایران رو به افول گذاشته بود، بار دیگر احیا کرد. وی مجموعه آرا و دیدگاه‌های کلامی شیعه را در کتاب تجرید الاعتقاد گرد آورد. او رصدخانه مراغه را ساخت و در کنار آن کتابخانه‌ای به‌وجود آورد که نزدیک به چهل هزار جلد کتاب در آن بوده‌است.او با پرورش شاگردانی (همچون قطب الدین شیرازی) و گردآوری دانشمندان ایرانی عامل انتقال تمدن و دانش‌های ایران پیش از مغول به آیندگان شد.وی یکی از گسترش دهندگان علم مثلثات استکه در سده ۱۶ میلادی کتاب‌های مثلثات او به زبان فرانسه ترجمه گردید.